Είναι φυσιολογικό όταν κάποιος επισκέπτεται ένα ψυχολόγο να αφηγείται την ιστορία του κι ο δεύτερος να ακούει σιωπηλός προσπαθώντας να αφουγκραστεί όσα λέγονται και κυρίως όσα δε λέγονται. Σύμφωνα μ αυτή τη διαδικασία αυτό που έχει αξία είναι πρωτίστως η ιστορία του πελάτη. Εγώ θεωρώ επίσης φυσιολογικό κι άκρως απαραίτητο το άτομο που επισκέπτεται έναν ειδικό σε θέματα ψυχικής υγείας να γνωρίζει ποιος στέκεται απέναντι του και φέρει τον τίτλο του ειδικού. Ποιος είναι αυτός στον οποίο θα εμπιστευτεί το πρόβλημα του και θα προσδοκεί λύσεις πέρα από κάποιες κορνιζαρισμένες περγαμηνές.

Έτσι αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο παρουσιάζοντας την προσωπική μου ιστορία μέχρι να φτάσω να στέκομαι ως ψυχολόγος απέναντι στον άνθρωπο που ζητά τις υπηρεσίες μου.

Γεννήθηκα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια και τέλειωσα το γενικό λύκειο. Κατόπιν οι ακαδημαϊκές μου σπουδές συνεχίστηκαν στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Νομική σχολή και το τμήμα πολιτικών επιστημών, ενώ παράλληλα εργαζόμουν ως ιδιωτικός υπάλληλος, γεγονός που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα επαγγελματική μου πορεία καθώς το εν λόγω επιστημονικό πεδίο δεν αποτέλεσε πόλο έξης για μένα.

Πήρα το πτυχίο μου κι αμέσως υπηρέτησα τη θητεία μου στο στρατό κι όταν απολύθηκα ξεκίνησε η περιπέτεια μου στη πρωτεύουσα στην οποία έμελλε να ζήσω συνολικά πάνω από τριάντα χρόνια και λέω περιπέτεια αφού τα χρόνια εκείνα σημαδεύτηκαν από δραματικά γεγονότα τόσο σε οικονομικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Μέσα σε μια νύχτα έχασα τα πάντα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Παρά τις απεγνωσμένες μου προσπάθειες να αντιστρέψω το αρνητικό κλίμα δεν μπορούσα να δω καθαρό ορίζοντα κι ήμουν έτοιμος να παραιτηθώ. Άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι έκανα συνεχώς λάθος, αφού όλες μου οι επιλογές κατέγραφαν μόνο ζημιά. Αυτό όμως που συνειδητοποίησα ήταν ότι κυρίως είχα χάσει τον εαυτό μου, τον προσανατολισμό μου. Δεν γνώριζα προς τα πού βάδιζα, δεν υπήρχε καν πυξίδα που να μου δείχνει έναν προορισμό. Τότε αποφάσισα να κάνω μια μεγάλη βουτιά μέσα μου, μια αναδρομή στην έως τότε ζωή μου, να ανιχνεύσω την αιτία σε όλα μου τα προβλήματα. Να γυρίσω στο παρελθόν και να πιάσω βήμα-βήμα όλη μου την πορεία και να αναζητήσω μέσα μου τον σκοπό μου. Γιατί κατάλαβα ότι αυτό που με οδήγησε ως εκεί ήταν η απουσία σκοπού ή για να το θέσω διαφορετικά ως τότε βάδιζα αντίθετα από τον αληθινό σκοπό τον οποίο έπρεπε πλέον να βρω.

Μελέτησα ότι βιβλίο φιλοσοφίας και ψυχολογίας μπόρεσα να ανακαλύψω και το οποίο θα μου προσέφερε μια θεωρία, που θα απαντούσε στα ερωτήματα που βασάνιζαν το μυαλό μου. Μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης αυτοπαρατήρησης κι ενδοσκόπησης αποφάσισα ότι αυτό που θα μου άρεσε πολύ ήταν να ασχοληθώ με την ψυχολογία. Μπορεί ενδόμυχα να πίστευα ότι μέσα απ' αυτό θα βοηθούσα ακόμη περισσότερο τον εαυτό μου, θα είχα τη δυνατότητα να εξετάσω από επιστημονική σκοπιά την ανθρώπινη προσωπικότητα. Ωστόσο η σκέψη να μεταδώσω τις γνώσεις που συνέλλεξα στους άλλους με μαγνήτιζε.

Αρχικά ξεκίνησα να σπουδάζω συμβουλευτική η οποία αν κι απέκτησα δίπλωμα δεν ικανοποιούσε τους στόχους που είχα θέσει. Εγκατέλειψα την Αθήνα της κρίσης κι επέστρεψα στη γενέτειρα μου αναζητώντας έναν πιο ''καθαρό'' περιβάλλον με διαφορετικές παραστάσεις. Τελικά μετά από πολλή σκέψη πήρα την ξεκάθαρη απόφαση να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις στο τμήμα ψυχολογίας του Καποδιστριακού πανεπιστημίου και πάλι στην Αθήνα.

Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο και το έκανε δυσκολότερο η απόσταση κι η έλλειψη χρημάτων. Αναγκάστηκα να ταξιδεύω με τρένα και λεωφορεία στις περιόδους των εξετάσεων πολλές φορές αυθημερόν, να μελετώ αδιάκοπα προκειμένου να μη κοπώ σε κάποιο μάθημα και καθυστερήσω. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε και τώρα μπορώ να στέκομαι απέναντι σε ανθρώπους που έχουν βιώσει ανάλογες περιπέτειες αναζητώντας λύση στα δικά τους προβλήματα κι είμαι χαρούμενος γιατί έχω κάτι να τους πω, κάτι περισσότερο από τα επιστημονικά συγγράμματα, κάτι που είναι προϊόν βιωματικής εμπειρίας κι όχι μόνο θεωρητικής διδασκαλίας, για την απώλεια, το άγχος, την αγωνία, τη θλίψη, το φόβο αλλά συγχρόνως και τις δυνάμεις που διαθέτει ο καθένας μέσα του αρκεί να τις αναγνωρίσει και να τις αφυπνίσει.

Κάθε άνθρωπος είναι εφοδιασμένος με ποικίλα χαρίσματα και ικανότητες που πιθανόν να βρίσκονται σε λήθαργο επιτρέποντας στις αρνητικές σκέψεις να διατηρούν τον έλεγχο του νου. Είναι επίσης πρακτικά πολύ ωφέλιμο να δείχνεις με τη δική σου συμπεριφορά το δρόμο στους άλλους επειδή η θεωρία μπορεί να ειπωθεί εύκολα αλλά ο άνθρωπος που αγωνίζεται έχει ανάγκη από ένα παράδειγμα ορατό κι απτό.

Ήταν άραγε αναγκαία όλη αυτή η αφήγηση; Ενδιαφέρει τον αναγνώστη αυτού του ιστότοπου η ζωή του ψυχολόγου που αρθρογραφεί; Ίσως όχι θα απαντήσω. Όμως πιστεύω ακράδαντα ότι όποιος μπει στο κόπο να διαβάσει το κείμενο και πριν ακόμη με επισκεφτεί για να ζητήσει τις υπηρεσίες μου θα νιώσει μέσα του ότι παρόλες τις δυσκολίες που τυχόν αντιμετωπίζει υπάρχει τρόπος να βρει κι αυτός τα κλειδιά της ζωής του και να ανοίξει νέες πόρτες που θα τον οδηγήσουν στα δικά του μικρά θαύματα. Να κάνει κι αυτός τη δική του ανατροπή και να βαδίσει σε νέες διαδρομές. Μπορεί να είναι δύσκολο αλλά είναι εφικτό κι αυτό είναι τελικά που έχει σημασία, ότι στο τέλος η προσπάθεια επιβραβεύεται.

Θεωρώ σημαντικό να γνωρίζει το άτομο που αναζητά την υποστήριξη ενός ψυχολόγου ότι θα βρει την ενσυναίσθηση που προσδοκά και τις λύσεις που επιθυμεί για να αλλάξει τη ζωή του. Ωστόσο θεωρώ επίσης πολύ σπουδαίο να αναζητά ψυχολόγο για να γνωρίσει τον εαυτό του πολύ πριν χρειαστεί να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. Έχουμε συνηθίσει να ασχολούμαστε με κάτι όταν το χάσουμε ή όταν χαλάσει κι αυτό είναι ένα μεγάλο σφάλμα. Οι περισσότερες διαταραχές δημιουργούνται όταν δεν είμαστε ευθυγραμμισμένοι με το υποσυνείδητο σχέδιο της πορείας μας, όταν η προσωπικότητα μας συγκρούεται με τις δικές της απωθημένες ή ανικανοποίητες επιθυμίες. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν αντιληπτά με πολλούς τρόπους. Η πρόληψη είναι περισσότερο σημαντική από την παρέμβαση αφού η τελευταία απαιτεί την ανατροπή αποκρυσταλλωμένων συνηθειών κάτι που ενέχει δυσκολίες και πόνο, ενώ η αυτογνωσία αν μη τι άλλο δυναμώνει το άτομο και το βοηθά να διαχειριστεί με περισσότερη ευκολία πιθανά δυσάρεστα γεγονότα του μέλλοντος. Αυτό εννοούσε κάποιος ψυχολόγος όταν είπε: ''Φέρτε μου έναν υγιή κι εγώ θα τον θεραπεύσω''.

Σμιξιώτης Κωνσταντίνος