Ανθρώπινος εγκέφαλος ένας υπέρ-υπολογιστής

Είναι γνωστό πια ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα πολυδυναμικό όργανο τις δυνατότητες του οποίου ανακαλύπτουμε συνεχώς, ωστόσο ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο ζενίθ των δυνατοτήτων του. Με βάση όμως τα μέχρι τώρα συμπεράσματα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι διαθέτουμε έναν υπερ-υπολογιστή, ένα πολύ-εργαλείο το οποίο με τη κατάλληλη χρήση είναι ικανό να δημιουργήσει θαύματα. Φυσικά δεν είναι ο εγκέφαλος που θα δημιουργήσει το αποτέλεσμα αλλά είναι το όργανο που θα επιτελέσει ένα έργο κάτω από τις εντολές του ιδιοκτήτη του που δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο. 

Η συνειδητή χρήση του νου, που δεν πρέπει  να συγχέεται με το υλικό όργανο, είναι ο επιθυμητός τρόπος να δώσουμε μορφή στην ύλη που μας περιβάλει και να υλοποιήσουμε τις νοητικές εικόνες-επιθυμίες. Ωστόσο κάθε στιγμή αυτό που τελικά κάνουμε είναι εν πολλοίς  ασυνείδητο, αφημένο στον υποσυνείδητο νου ο οποίος όμως μεταβιβάζει τα μηνύματα που λαμβάνει στον εγκέφαλο ώστε να βάλει τον τελευταίο σε δράση.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως ενεργοποιείται αυτή η κινητικότητα στις δομές του νευρικού συστήματος που επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των νευροδιαβιβαστών-των ταχυδρόμων του φυσικού σώματος-και μεταφέρουν τις πληροφορίες από το ένα σημείο στο άλλο. Αυτή η εσωτερική διακίνηση είναι στην ουσία μια μεταφορά εντολών που εκκινούν ένα αόρατο, εν αρχή, έργο. Δημιουργούνται νέες συνάψεις νέες νευρωνικές διακλαδώσεις σχετικές με το νέο ενδιαφέρον που πυροδοτήθηκε ή με τη συνεχή ενασχόληση του ανθρώπου με ένα έργο. Η ανακάλυψη της πλαστικότητας του εγκεφάλου είναι σύμφωνη μ’ αυτή τη διαδικασία γεγονός πολύ ενθαρρυντικό για την αποκατάσταση βλαβών σε διάφορες δομές. Μπορούμε δηλαδή να αντισταθμίσουμε δυσλειτουργίες δομών μέσω της δημιουργίας νέων συνάψεων αρκεί να δώσουμε σαφή καθοδήγηση μέσω επαναλαμβανόμενων σκέψεων-εικόνων ή την συνεχή ενασχόληση με κάτι καινούργιο. Στο εγγύς μέλλον η αποκατάσταση ζημιών στο νευρικό σύστημα και γενικό στο φυσικό σώμα θα είναι μια διαδικασία οραματισμού και προγραμματισμού εκ νέου του ανθρώπινου εγκέφαλου.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να δούμε ένα παράδειγμα της χρήσης αυτού του πολύτιμου οργάνου που πολλοί κάνουμε αλλά δεν έχουμε δώσει τη δέουσα σημασία ως προς την αξία αυτού του. Θυμηθείτε όταν κάνατε μαθήματα οδήγησης: κάτω από τις οδηγίες του δάσκαλου: επαναλαμβάνατε ανά τακτά διαστήματα τις ίδιες κινήσεις ώσπου να γίνουν αυτόματες, στην ουσία μηχανικές. Από ένα σημείο και μετά η οδήγηση του αυτοκινήτου γίνεται από τον εγκέφαλο δίχως τη συνειδητή συμμετοχή σας. Εσείς μπορείτε να ακούτε μουσική, να προσέχετε το δρόμο-όχι πάντα- και να μην δίνετε καμία σημασία στο πως τα πόδια και τα χέρια σας συνεργάζονται ώστε να ελέγξουν την οδήγηση του οχήματος.  

Εν κατακλείδι εγκαταστήσατε ένα πρόγραμμα στον υπερ-υπολογιστή σας και αφεθήκατε στον αυτόματο πιλότο. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν ακολουθείτε συνεχώς την ίδια διαδρομή για το σπίτι ή την εργασία σας: πολλές φορές αφηρημένοι φθάνετε στον προορισμό σας και δεν θυμόσαστε την ενδιάμεση πορεία. Ο εγκέφαλος όμως γνωρίζει πολύ καλά τον χάρτη που έχετε αποτυπώσει στις δομές του και τον ακολουθεί πιστά δίχως τη συνειδητή συμμετοχή σας.

Τι είναι λοιπόν αυτό που χρειάζεται ο εγκέφαλος, μέσω του νου, για να γίνει ένας πολύτιμος εργάτης και να επιτελέσει νέα έργα που επιθυμούμε να βιώσουμε;  Ίσως τα μόνα στοιχεία που χρειάζεται είναι νέες πληροφορίες κι ένα πλάνο. Το υποσυνείδητο είναι για τον εγκέφαλο η μνήμη και η βάση πληροφοριών. Ο υπολογιστής μας επεξεργάζεται διαρκώς τα υλικά που διαθέτει και παράγει συμπεριφορές, δράσεις κι αποτελέσματα σύμφωνα μ’ αυτά. Ταυτόχρονα μέσω της ηλκτρομαγνητικής του ιδιότητας στέλνει ενεργειακά θα λέγαμε μηνύματα κι έτσι έλκει ή απωθεί ανθρώπους, καταστάσεις, πληροφορίες  και υλικά. 

Είναι όμως αδύνατο να δημιουργήσει νέες συνθήκες αν δεν διαθέτει εντός του τα απαραίτητα υλικά. Πρέπει λοιπόν να ‘’ενημερώσουμε’’ το λογισμικό του με νέες ‘’εκδόσεις’’ πάντα με την συνεχή επανάληψη ώστε να εντυπωθούν στο αρχείο του και να μπει σε ενέργεια η διαδικασία μεταφοράς δεδομένων στις κατάλληλες δομές του μέσω του εσωτερικού ταχυδρομείου. Με αυτό τον τρόπο δομούμε έναν νέο χάρτη κα δίνουμε νέες συντεταγμένες για να βαδίσουμε μια νέα διαδρομή προς τον επιθυμητό προορισμό. Φανταστείτε για λίγο ότι βρίσκεστε σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό και λέτε στον άνθρωπο που εκδίδει τα εισιτήρια ότι θέλετε να φύγετε από τη πόλη. Αυτή είναι μια λανθασμένη πληροφορία κι ο υπάλληλος δεν θα μπορέσει να σας βοηθήσει γιατί  απλά δεν του δίνετε προορισμό. Η σωστή λοιπόν διαδικασία είναι να ξέρετε που θέλετε να πάτε και να το πείτε στον άνθρωπο απέναντι σας.

Με τον ίδιο τρόπο και ο εγκέφαλος χρειάζεται συγκεκριμένες οδηγίες ώστε να σας πάει εκεί που θέλετε. Σε διαφορετική περίπτωση ο εγκέφαλος σε απευθείας επικοινωνία με το υποσυνείδητο αντλεί πληροφορίες από απωθημένες σκέψεις κι επιθυμίες δηλαδή υλικά που ήδη υπάρχουν στη διάθεση του, πράγματα που εσείς όμως δεν χρειάζεστε πλέον ή δεν επιθυμείτε. Αν όμως δεν δώσετε καινούργια στοιχεία τότε δεν υπάρχει περίπτωση ο εγκέφαλος να τα εφεύρει μόνος του γιατί εργάζεται όπως ένας υπολογιστής που έχει ένα λογισμικό και σύμφωνα με αυτό μας δίνει όσα του ζητάμε. Κανένας υπολογιστής από μόνος του δεν θα μας δώσει τίποτε αν πρώτα δεν διαθέτει μια βάση δεδομένων. Μπορεί να κάνει απίθανους συνδυασμούς κι αλχημείες αλλά πάντα με βάση όσα διαθέτει. Ακόμη κι αν ο νους-εγκέφαλος μπορεί να έχει πρόσβαση σε μια απύθμενη δεξαμενή πληροφοριών μέσω της έμπνευσης, είναι ο άνθρωπος που πρέπει να τον οδηγήσει σ’ αυτή την συμπαντική τράπεζα μέσω του μηχανισμού της ενατένισής ή διαλογισμού.

Καταλήγοντας σ’ αυτό το εισαγωγικό άρθρο για ένα πολύ βαθύ ζήτημα το οποίο θα επεξεργασθούμε στο μέλλον, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι τα πάντα είναι πληροφορίες, άλλες εισέρχονται, πολλές φορές δίχως τη δική μας αντίληψη, και βυθίζονται στο ασυνείδητο, άλλες λίγο πιο κοντά στην επίγνωση μας και παίρνουν θέση στο υποσυνείδητο κι άλλες στο συνειδητό. Το κρίσιμο έργο της ανθρώπινης εξέλιξης πρέπει να γίνει με βάση το τελευταίο επίπεδο αφού όμως  πρώτα κάνουμε μια βαθιά βουτιά στα δύο προηγούμενα και φέρουμε στο φως ότι υπάρχει στο βυθό τους. Ωστόσο και πάλι με συνειδητό τρόπο μπορούμε να εισαγάγουμε πληροφορίες στο σύστημα μας ώστε να δώσουμε το υλικό του οραματισμού μας στο εργαλείο που θα υλοποιήσει όσα θέλουμε. Μη γελιόμαστε όμως! Τίποτε δεν θα γίνει δίχως τη δική μας δράση αν και πολλές φορές θα ωθούμαστε υποσυνείδητα. Ο προγραμματισμός όμως είναι μια καλή πρακτική για να ξεπεράσουμε πεποιθήσεις που εμποδίζουν τον νέο προγραμματισμό.

Πληροφορία/εντύπωση-εγχάραξη/προγραμματισμός/διακλάδωση νευρώνων/ώθηση για δράση/υλοποίηση. Αυτή είναι η διαδρομή και θα έχουμε να πούμε πολλά πάνω σ’ αυτό. Να σημειωθεί ότι η πληροφορία δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα ‘’πραγματική’’ μπορεί κάλλιστα να είναι ‘’κατασκευασμένη’’. Περισσότερα γι' αυτά στο μέλλον.